سالگرد شهادت برادر بسیجی محمدرضا دِشمیر

فَقدُ البَصَرِ، اَهوَنُ مِن فقدِ البَصیرَه!

  از سلاله سادات بودند و پدر به عشق جدش پیامبر(ص)، نام او را محمدرضا گذاشت.

در دوران کودکی و در حین بازی، یک چشمش را از دست داد. کلاس اول که بود شخصی او را مسخره کرد. من شدیدا با آن شخص دعوا کردم، اما محمد با وجود سن کمش، خیلی پخته پاسخ داد که: اشکالی ندارد او نمی داند نباید کسی را مسخره کند. خداوند آدم هایی که دیگران را مسخره می کنند را دوست ندارد.

پدر مقدمات رفتن به خارج از کشور برای عمل کاشت چشم مصنوعی محمد را فراهم کرده بود که جریانات انقلاب شدت گرفت. او براحتی از این سفر صرف نظر کرد.

مدتی بود که مفقود شده بود! هرچه می گشتیم، کمتر نشانی از او می یافتیم. مدتها بعد مشخص شد که برای جهاد در کنار برادران افغانی در برابر کمونیستها(کشورشوروی سابق)، به افغانستان رفته است.

بعد از شهادتش متوجه شدیم که موقع گرفتن حقوق، حق نیازمندان را از مالش جدا می کرد.

با بصیرت مثال زدنی اش مصداقی از حدیث امام علی(ع) بود که فرمود: «نابینایی آسان‌تر است از کوردلی!». برادر بسیجی"محمدرضا دِشمیر"پس از سالها مجاهدت در تاریخ۱۳۶۰/۵/۲۰ به شهادت رسید.مزار مطهر او در گلزار شهدای آبادان است.