فاضل و هانی ربیعی

سال 1339 بود که تو در اروندکنار به دنیا آمدی. یاد لحظه ی تولّدت که می افتم، شوقی خاص سراسر وجودم را فرا می گیرد.تصور کودکی زیبا و کوچک مرا در خلسه ای عمیق فرو می برد. اسمت را «هانی» گذاشتند. پا به پای تو بزرگ می شدم. مدرسه می رفتی و من شوق پیشرفتت را داشتم. دیپلم گرفتی. جنگ شروع شد؛ دوستت داشتم، اما نمی توانستم جلویت را بگیرم. نمی توانستم بگویم نرو، می دانستم که می گویی پس کشورم چی؟
شاید به خاطر دل من بود که در بیمارستان اهواز بهیار شدی. اما چه می شود کرد؟ خدا می خواست تو را زودتر پیش خودش ببرد. سومین روز از تیرماه سال 1359 بود. هیچ کس نمی دانست اما صدای مهیب انفجار همه را به داخل خیابان کشانید؛ خیابان امام خمینی (ره) اهواز را بمب گذاری کرده بودند و تو آن جا بودی ..
  همه ی ماجرا همین بود. همه ی ماجرایی که خیلی سال است قلبم را می سوزاند. حالا من هر پنج شنبه سر مزار جوان ۲۰ ساله ام درد دل می کنم!

هر چند که تو رفته ای اما من خوشحالم؛ خوشحال از اینکه آن دنیا شفاعتم می کنی!

💠امروز۳تیر سالروز شهادت فاضل و هانی ربیعی است. شادی روحشان صلوات🌹