خون نگاران!

خون نگاران!
  باید سی و پنج تابستان بگذرد، آستانه محرم بشود و ماه مرداد دستمان را بگیرد و ببرد به سال ۶۴ در چنگوله؛ جایی حوالی غرب کشور.

همان روزی که تصویربردار آبادانی ،  مرتضی دهکردیان سر پایین آورد تا بر روی کاسه آب بنویسد: یا حسین!

برای سر بر آستان دوست نهادن، فرقی نمی کند شمشیری سرد، خون تو را برگردن بگیرد یا تکه آهن گداخته‌ی خمپاره!

امروز سی و پنج سال از عملیات عاشورای ۲ می گذرد. عملیاتی عاشورایی که خون‌نگار جنوبی به نام "مرتضی دهکردیان"، از یک‌سو با یاد همسر و سه دختر خردسالش در آبادان، و از سویی در هوای یار، به دیدار معشوق شتافت، تا یادمان بماند که هر روزی عاشورا و هر زمینی کربلا است.

مرتضی در آن عاشورای دوم، بعد از جاودانه کردن صحنه‌های بی‌نظیر عاشقی، دقایقی آرام نشست تا جرعه  آب بنوشد. شاهدان واقعه می گویند : مِهر حسین بن علی(ع)، قلم او را حرکت داد تا روی کاسه آب بنویسد : سلام بر حسین؛ اما . . .
تکه آهن گداخته‌ای سرش را دو نیمه کرد و به ارباب شهیدش پیوست.

السلام علی الحسین و علی اصحاب الحسین(ع)