استادیوم تختی

بچه های بسیج امثال شهید تقی محقق زاده و شهید منصور داروئیان تیم های فوتبال تشکیل دادند و کم کم تیم ها تشکیل شد و باز استادیوم روزهای گرمش سپری می کرد . بچه های شرکت نفتی و بسیجی همگی تیم هایی تشکیل و مسابقه میدادند و انگار نه انگار جنگ و آتش و خمپاره شهر را پوشانده. جالب بود که یکی از دروازبانها که تو دروازه بود تیری به کتفش اصابت کرد از اون دست آب که با گرینف و کلاش شلیک می کردند به صورت منحنی به داخل زمین ورزشی استادیوم میرسد ، اغلب بچه ها تیر می خوردند و زخمی می شدند . مرحوم بسیجی عبدالله سخراوی یکی از اونایی بود که ترکش تیرهای کلاش را خورد و تجربه کرده بود . خدا رحمتش کند با اینکه زمان جنگ بود ولی با پرستیژ و مقرارات و نظم بازیها با لباسهای ورزشی انجام میشد و با اینکه تعداد تماشاچیان اندک بود و اغلب از مجروحین جنگ بودند در وسط بازی و فریاد نه قرمز نه آبی فقط زرد طلایی را از سی هزار تماشاچی خونگرم آبادانی می شنیدی .آبادان برزیلته فضا را آشنا بود .

                          

 

 

نویسنده : حسن هاشمی